Хатлар көтәм синнән...

Хатлар көтәм синнән, хатлар көтәм.

Әллә кая киттең... Югалдың...

"Ниләр булды икән? Сөя микән?"

Күңелемне сагыш, моң алды.

Син уйлап та, бәлки, тормыйсыңдыр,

Йөрәгеңдә башка берәүдер...

Ә син һаман минем күңелемдә,

Карашларым сине эзлидер!

Ә мин юләр һаман сине көтәм,

Көтәм сине иртә-кичләрен...

Тик син генә аңлый алырсың күк,

Йөрәгемнең кайнар хисләрен!

Зөлфия Йосыфалиева. Казан

Фото: pixabay