Бу тормышым

Бу тормышым көн дә бәйрәм түгел,

Авыр чагын беләм үзем генә.

Уртым канаганчы тешне кысып,

Атлыйм тагын, киләм түзем генә.

"Синең тормыш — гел тантана, — дисез,

— Яшәү мени, ул бит уен гына!"

— Күзләремдә кояш янганда да

Көзге җилләр улый куенымда.

Юлдан язар чиккә җиткәндә дә,

Ходай шаһит, җырдан язмадым мин.

Төшемә дә кермәс уңышлардан

Башым әйләнмәде, азмадым мин.

Авырлыгы йөкләр булып ятты —

Моңнарымнан һич тә ваз кичмәдем.

Үзем теләп кылган ялгышларны

Авыз пешә-пешә аз эчмәдем.

...Бу тормышым көн дә бәйрәм түгел,

Бик еш алкышламый бу язмышым.

Булсаң, әйдә, җырлар итеп язар,

Басып алкышларлык бул, язмышым!  

Нурлан Ганиев, Башкортстан

Фото: pixabay