Ятимлек

Гади бер көн. Уен-көлке

Балалар бакчасында...

Бәхет урап алган сыман

Аларның барчасын да...

Әмма дөнья тигез түгел,

Һәркемнең үз өлеше.

Берәүгә булса бакыры,

Икенчегә — көмеше...

Уйный сабыйлар онытылып,

Тирә-як гөрләп тора...

«Син — әтисез», — диде берсе...

Бу сүзләр йөрәк яра.

«Минем әти бар, ул килә!

Син белмисең, син тиле!» —

Өзгәләнде бала җаны,

Канлы сүз уктай тиде...

Шул чагында нарасыйның

Сытылып чыкты яшьләре...

Әйтерсең лә аяз көнне

Күкрәде дә яшьнәде...

И сабыем, артык иртә

Сынауларың башланды...

Тигез, җылы пар кочактан

Ятимлеккә ташландың...

Нык бул, балам, тормыш авыр,

Бөек затны онытма...

Изгелек булсын юлдашың,

Бозыклыкка юлыкма...

Нурия Сәлманова

"КУ" 7 (июль), 2015

Фото: pixabay.com