Тормыш назга саран...

Татар әдәбияты – дөнья киңлегендә

Үчти-үчти иттең тезләреңдә,

Алдың, әнкәй, кайнар кочакка...

Әле дә булса әйләнәм дә карыйм

Итәгеңдә үскән шул чакка.

«Азындырма!» – диючеләр булды,

Сөеп иркәләгән чагыңда.

«Тормыш назга үтә саран, – дидең, –

Иркәләнеп калсын янымда».

Синме, әнкәй җаным, аңламаган

Дөнья үчти-үчти итмәвен.

Һәр карышын гомер юлларының

Җиңел генә балаң үтмәвен.

«Түз, бәбкәем», – дисең кыен чакта,

Синең киңәш белән тыелам.

«Үчти-үчти» эзләп, күңелемнән

Тезләреңә килеп сыенам...

"КУ" 07, 2018

Фото: unsplash

Физәлия ДӘҮЛӘТГӘРӘЕВА,

Свердловск өлкәсе, Каменск-Уральски шәһәре