Югыйсә

Иделне кубарып җил исә...

кайдандыр –

Тынлыкның түреннән.

Тавышын ишетеп уяндым.

Качырды йокымны бүген дә.

Уяндым, шул тавыш эчендә

ишетеп тыенкы көлүен

кыңгырау чәчәкнең.

Көтүгә

әйдәкләп

Актырнак өрүен.

Төшләрдән төшләргә күчкәләп,

бер кайта,

бер килә йөрибез.

Ил дә шул

югыйсә.

Дәвер дә.

Тузганак таҗларын көрибез.

Ә аннан –

шашынган карларны...

Үзгәреш көтәбез –

кемнәндер!

Офыкта бер күкрәү

уяна…

Ул, бәлки,

соңарган сөрәндер?!

Төмәнче

гаскәрен барлыйдыр:

кем үле бу илдә?

Кем тере?

Иделне кубарып җил исә...

Җил түгел.

Халкымның хәтере.

"КУ" 12, 2017

Фото: pixabay