Якташлык

Авыл чите. Бәбкә чирәмлектән

Башланадыр олы юл башы.

Кырга чыксам – җитү арышларның,

Сайрар тургайның мин юлдашы.

Җир белән күк арасында, бәгырь,

Сайрап-сайрап тәмам очына!

Моң дәрьясын нинди генә көчләр

Биргәндер бу Ходай кошына?!

Нәни генә канатлары белән

Кояш-барабанга кагыла.

Нокта кадәр генә могҗизадан

Симфония гүя агыла...

Өрфиядәй дулкыннары белән

Уйный рәшә, кырга түгелеп.

Туган якның изге таңнарында

Ятим түгел минем күңелем.

Саумы, чишмә?..

Күңелемә аның

Салып куям йомшак, ак ташын.

Биредә бит таллар гына түгел,

Һәр сандугач – минем якташым.

Урман юлы. Уелып калган анда

Арба эзе, тояк эзләре.

Яратып һәм мөлдерәмә итеп

Карап тора урман күзләре.

Аланда һәм кояш асларында

Нигә әле яшәп калмаска, –

Каен җиләгенең яфрагында

Үбешә әнә ике кырмыска...

"КУ" 2, 2020

Фото: pixabay