Уйлар

Төннәр көнне күрми һәм күралмый,

Үрмәкүчтәй үрә ятьмәсен...

Мин төннәргә томырылып карыйм,

Алдан аңлап ниләр әйтәсен...

Тизлек белән тизлек бәрелешә –

Гафу сорап тору юк күптән!

Сулышыма капкан Җилне этәм...

Ни була соң тимичә үтсәң?!

Хәтер уза башын аска иеп –

Чыжлап тора заман кылычы.

Бер минутка, Вакыт, җибәр мине,

Тынычлыкта азга калдырчы!

Вакыт мине кулдан сөйри һаман,

Җырлатырга тели үз җырын...

Ә минем бит көем башка, димен,

Бәйләнгәндер көйгә күз нурым...

Минем көйне алып, карашымны

Көйдерергә ахры исәбе...

Мәкер тулы Вакыт уйны кисә,

Әллә җилләр шулай исәме?

Минем җырым башка! Җилләр белән

Бер уңайга бара алмабыз...

Мин уемны учка төйнәп куйдым,

Бирмим ятка – шуны аңлагыз.

"КУ" 03, 2017

Фото: pixabay