Шундый бер халәт

Метаморфоза яки шагыйрь монологы

Ә тән инде тәмам тузган… тузган:

Үпкә… бавыр… йөрәк… баш мие…

Әмма күңел әле япь-яшь егет,

Күңел әле һаман шул көе!

Аякларым авыр атласа да,

Рухым чаба һаман атлыгып:

Тояклары җирне дөпелдәтеп

Чабышларга чыккан ат кебек.

Күзләр күрми үзем язганны да,

Укый алмыйм мин үз китабым…

Күз алдымда, ләкин, йолдызлы күк,

Күңел иңли чиксез кыйтганы…

Сизәм… Сизәм…

Тәнем дигән җисми агачымның

Янып бетә торган ялкынын…

Тик чирләми, һаман сау-сәламәт

Шигырь яза торган акылым.

Тән картайды. Моңа бер чара юк –

Күңел картаялмый интегә.

Карт тәнле бер бабай... әмма ләкин

Япь-яшь рухлы егет мин менә!..

"КУ" 09, 2018

Фото: pixabay