Сөембикә аһы

Елап табындырган ай-көзгемне

Куя алмам инде кулымнан.

Узган гомеремнең һәр мизгеле

Тамып тора хәтер чугыннан.

Кайнар күз яшьләрем юып тора

Гөлгә кушып чәчкән сер эзен.

Ватан хакын, иман хакын хаклап,

Мин сөргенгә киттем берүзем.

Үзем китү белән вәхши җаннар

Күтәргәннәр илне кылычка.

Чабылдымы – оча уңлы-суллы,

Адәм башы – канлы йомычка.

Мәхәббәт тә каннан яратылган,

Саркыла кан сөю антымнан.

Татар иле һәлак булган турда

Күкләр җәя булып тартылган.

Шунлыктанмы, җиде катлы күкләр

Ишеттерми миңа бер сүз дә.

Мин ханбикә идем... инде менә

Ватансыз да калдым, гүрсез дә.

Үлгәч, баш очыма билге өчен

Куймадылар таш та, гөләп тә.

Кара кан эчендә җәйрәп калган

Ил зираты минем йөрәктә!

Минем йөрәгемдә туксан тәмуг,

Чыганагы туксан хатамдыр.

Йөрәгемне ярып күрсәтергә

Ватаныма табан кайтамдыр.

Кайтыр юлкайларым, һай, ураудыр,

Михнәтледер айсыз кара төн...

Гареш тәхетләрен яулар идем,

Әгәр булса очар канатым.

Җир шарын да йөз кат урар идем,

Уч төбемдә тотып айны мин.

Башым җиргә игән көннән бирле

Коллык кайгысыннан айнымыйм.

"КУ" 10, 2020

Картина авторы: 

Бузунеева Анастасия