Остазыма

Кичер мине... Саксыз җилләр булып,

Җилфердәтсәм күңел челтәрең.

Кичер, салкын карлар булып өтсәм

Гөл таҗыңның нәфис читләрен.

Кичер берүк! Йолдыз итеп мине

Зәңгәр күккә үрелеп элгәндә,

Кометадай аска томырылдым –

Кинәт сүнәчәгем белсәм дә.
Кичер, давыл уятырлык сүзләр

Боздай яуса әгәр җаныңа.

Боз иленә әйләндерми калдым

Кояш илен – Күңлең чак кына.

Йолдыз итеп элдең... Мин – сүрелдем...

Ләкин кояш булып тереләм!

Күңелеңә яуган бар бозымны

Эретермен, ышан, сүз бирәм!
 

"КУ" 08, 2021

Фото: pixabay