Ностальгия

Авылымның капкаларын

Ачасым килгән иде.

Таш каладан шунда гына

Качасым килгән иде.

Туган авыл капкалары

Ябылган шул, ябылган.

Мин генәдер авылымны

Өзелепләр сагынган.

Сагынган, гамьгә уралган,

Саргайган таш калада,

Авылга мәхәббәт хисе

Йөрәгемдә яна да,

Ялкыны җанны дөрләтә,

Өзәдер үзәгемне.

Ни хакына таш эчендә

Түзелгән, түзәменме?..

Түзелгән шул, яшьлек уе

Тирәндә түгел, өстә.

Авылым җаны – йөрәктә,

Сурәте – бары төштә.

Еллар узган саен нигез

Тарта авыл баласын.

Биек йортлар арасында

Югалыплар каласың...

Адашыплар каласың да

Гаҗизләнә башкаең.

Их, авылым урамнары,

Өй артындагы каен!..

Ул миләшләр, ул шомыртлар,

Чияләр!.. Чирәм исе!..

Тынлык, хозурлык һәм муллык,

Борынгылык!.. Гамь исе!..

Тамыр тарта, бәгырь тарта,

Әби-бабай тупсасы!

Ефәккә төреп йөртерлек

Ул бәрәңге бакчасы!..

Ул мунча, ул төтен исе,

Түгәрәк икмәк исе!

Күпләр ташын-ташка сүткән

Акшарланган өй миче!..

Сайгаклар һәм кашагалар,

Тәрәзә йөзлекләре... –

Авылның тузан каплаган

Сүзләре, сүзлекләре...

Һәммәсе дә җан түрендә

Качып кына ята да

Ташкын булып башка бәрә,

Ябыша күк якага.

...Авылымның капкаларын

Ябык булса да ачам!

Монда – сыеныр урыным,

Ярсу җанга куначам!

"КУ" 12, 2019

Фото: pixabay