Әни хаты

Килеп чыкты дәфтәр арасыннан.
Йөрәк куйды кисәк сулкылдап:
Әни кулы!
Тигез-тыгыз юллар.
Яза иде әни сул кулдан.
Укыйм...
Укыйм...
Кабат-кабат укыйм.
Һәр хәрефен тоям, –
Сыза җан.
Аңламаган яшьлек әни хатын,
Тик аңладым диеп уйлаган.
«Вакытың тар булса, кайтып торма...»
«Кайтмый калма!» дигән сүз булган.
Әниемнең йөрәк авазлары
Хат юллары буйлап сузылган.
Ул андагы сагыш! Борчылулар...
Өзелеп көтү,
Гамьле моңсулык...
Бөтен хисләр – юллар арасында,
Тик берсе дә аның сүздә юк.
Узган гасырда ук язылган хат, –
Мин кызыма язган хат сыман.
Хисләр шул ук,
Юк бер аерма да, –
Мин язамын бары уң кулдан.

"КУ" 01, 2021

Фото: pixabay