Шигърият

Ни булды соң сиңа, замана?

Кызганыч, аяныч замана

Чайкала ишкәксез көймәдә.

Дулкынга егыла хыяллар,

Өметләр чишелми төйнәлә.
Үтереш, урлашу, сугышлар –

Көн туа сагышлы хәбәрдә.

Күнегеп барабыз бугай без,

Ышанып булмастай хәлләргә.
Иртәгә ни булыр? – шул сорау.

Һәр төнне уята йокыдан.

Дөньяга чыгулар куркыныч,

Хәбәрләр – аяусыз, котырган.

Чарасыз аерды бүз язмыш,

Кавемне акка вә карага.
Ни белми уйларга башлар да,