Шигърият
Күзләреңне кара димәдем...
Сөям сине нәкъ син көенчә.
Күзләреңне кара димәдем,
Битләреңне алма димәдем,
Иреннәрең чия димәдем –
Мин, ахрысы, бер дә кешегә
Охшаш итеп сөя белмәдем.
Мин башкача сөйдем, ахрысы,
Үзем генә сөя белгәнчә.
Җирдә әле башка беркем дә
Сөя белмәгәнчә – бүтәнчә.
Мин үкенмим ләкин хәзер дә,
Сөю кануннарын эзләмим.
Мин сөям ич сине үземчә –
Күзләреңне кара димичә,
Битләреңне алма димичә,
Иреннәрең чия димичә
Сөям сине нәкъ син көенчә.
«Казан утлары». 1970 ел, 1нче сан.
"КУ" 05, 2022
Фото: pixabay
Теги: шигырь поэзия
Иң мөһим һәм кызыклы язмаларны Татмедиа Telegram-каналындаукыгыз
Нет комментариев