Күз алдыңа китер минсезлекне...

Күз алдыңа китер

Минсезлекне.

Әле синең бер дә

Кичергәнең юк ла...

Ә син көлмә!

Иртә дә мин, кич тә янда,

Әле артта бераз, әле алда...

Булмый торсам тик бер ара,

Син беләсең: кайтып барам

Синең янга

Тутырырга тормышыңны

Моңга... зарга...

Мәгънә эзләп азапланма

Минем сүздән.

Кояш нурын көлә-көлә

Түккән кебек,

Сөйлим генә –

Таш сытарлык тынлык

Китсен бездән.

Ишек ачык – керсен кичке

Җиләс һава.

Син дә сөйлә... болай гына...

Сине тыңлау

Үзе савап, үзе дәва.

Минсезлекме?

Астан упкын булып килер,

Өстән басар тимер гере.

Кайсы якка талпынсаң да,

Мин булмамын.

Ә син тере...

Бушап калган бүлмә эче

Бәллүр савыттай чыңлар,

Ай сузылып, форточкадан

Соңгы сүрәне тыңлар.

Очып йөрер бер күбәләк,

Ышандырып чынга:

Булмас исем... төсем...

Минем җисем...

Күз нурларым сеңгән

Яран калыр саклап

Тәрәз төбен.

Минле чакта борчуларның

Онытырсың инде күбен...

Көйләргә дә кирәк булмас

Күңел сәгатемнең

Ватык телен.

Каш җыерма,

Әллә ниләр язганыма.

Күз алдыңа китер бары

Минсез чакны... азга гына...

"КУ" 12, 2019

Фото: pixabay