Кын һәм дулкын

Кешегә кеше генә кирәк.

Фатих Хөсни

Ялгызлыкның ни икәнен

Аңлатыр өчен таң бар.

Күкрәгемдә берөзлексез

Кисәтеп торган чаң бар.

Бертуктаусыз җанны кыйный:

Яши алмыйм, ди, ялгыз.

Кирәкмәсәм, син, ди, мине

Иделгә сал да агыз...

Дулкыннарны уятырмын, –

Булалмый ялгыз дулкын.

Мин сине яшәтүче дә,

Син, ди, миңа бары кын.

Йөрәк, кичер! Сине тыңлап,

Аңладым бер хикмәтне:

Күпләр юкка гына ашый

Булып чыга икмәкне.

Алар гади савыт кына,

Еш кына тишек-тошык.

Башканы юатыр чакта

Үзләре мышык-мышык

Елашып, сыктап йөриләр,

Тик үзләрен кызганып.

Юкса юатырга иде

Аяк-кулны сызганып,

Ил, милләт язмышы өчен

Күз яше түккәннәрне,

Килер көн өчен җаннарын

Янар таш иткәннәрне.

Үзеңнән түбән торганнар

Сине кызганмаячак!

Шайтанга сатылганнарның

Җаны кузгалмаячак!

Йокласа Иделдә дулкын,

Ә без – хисләргә тик кын,

Ир һәм Ирек арасында

Барлыкка килсә упкын? –

Без җирдә яшәвебезне

Аклый алмаячакбыз.

Ата-бабаның мирасын

Саклый алмаячакбыз.

Ә ул мирас шулкадәр зур! –

Туган җир, Туган телдер!

Гасырлар сынавын үткән

Йола, гореф-гадәттер!

Чын яшәеш кануннарын

Саклагыз, ди, йөрәк-чаң.

Бары шул чагында гына

Атачак ирекле таң!

Таңнарда тынып тыңлагыз! –

Ни ди йөрәк чыңыгыз:

Шул мөлкәтне җаныгызга

Җыеп саклар чагыгыз, –

Кыныгыздан чыгыгыз!

"КУ" 03, 2019

Фото: pixabay.com