Кояш исе!

Бу дөньяның төксе чыраена

Ияләнгән идем! Күптәннән...

Арган идем, Кеше тапмый йөдәп,

Карашларын җирдән күтәргән...

Вак җаннарның эре адымына,

Түбәннәрнең биек үренә...

Күнеккән дә кебек иде күңел,

Юшкын яткач бәгырь түренә.

Иртәләре гадәтләнгән иртә,

Җайлы ласа атлау бер эздән!

Кояш исе! Кояш исе керде! –

Тансык тамчы тамды күземнән.

Кояш исе! – читән-коймаларда,

Черем иткән киртә очында!..

Ышанмыйча тезгеннәрен тарттым:

Рәшәдер ул, күңел, очынма...

Кояш исе!.. Керде һәм туктады

Егыла-тора чапкан дөньясы.

Колакларга тынлык пышылдады

Фани җирнең бакый догасын.

Чуар уйлар эңгерләрдә калды,

Гамь йөгерде кинәт каныма.

Рәхәт бәхет: күнегәсем килә

Кояш исе кергән җаныма!

"КУ" 09, 2019

Фото: pixabay