Кошчык

М.Җәлил һәм аның көрәштәшләренә багышлап

Өмет өзми язлар, җәйләр буе,

Килеп кунып шушы коймага,

Өзелепләр сайрый моңлы кошчык,

Җанын белми кая куярга.

Чәнечкеле тимер чыбык тузган,

Таралышкан кургаш болытлар.

Ач бүреләр, исерек майорлар юк –

Гүя барысын да җир йоткан.

Кайда шагыйрь, нигә чыкмый инде?

«Сугыш бетте» диләр үзләре.

Эх, күрәсе килә тагын бер кат

«Илем» диеп янган күзләрен.
Ишегендә һаман йозак микән?

Богаудамы аяк-куллары?

Минем җырлаганны тыңларга дип,

Шагыйрь бүген тагын чыкмады.

Мин аңардан отып калган идем

Шушы моңлы көйне, сагышны.

Йөрәгемдә һаман яши шул җыр,

Кайтавазы булып сугышның.

Көн сүрелә, сайравыннан туктап,

Кошчык очты өзми өметен.

Ул гасырлар буе сагынып сайрар

Халкыбызның батыр егетен. 

"КУ" 10, 2021

Фото: pixabay