Көл булдым

Моңайма, йөрәгем, ярсыма,

Хәбәрнең ачысын ишетеп.

Ни өчен килдең син яныма

Сөюем ягарга көл итеп?

Сүзләрең бүген дә күңелдә:

«Сөям!» – дип сарылдың куеныма.

Ышандым, ышандым мин юләр

Яралар саласы уеныңа.

Сагынмам, еракта булсаң да,

Юк, башка кисешмәс безнең юл.

Саташып, башымны югалтып

Сөйдем мин, их, сөя идем шул...

Сагындым, белмәдең лә ярым,

Киселсә дә барыр юлларым.

Арада күпме ел, күпме юл –

Кем аңлар ят илдә моң-зарың.

Арыдым, талчыктым, югалттым,

Пакь кальбем томаннар эчендә.

Өметләр, хыяллар көл булды,

Көл булдым сөюем хисендә...

"КУ" 06,2016

Фото: pixabay

Диләвәр Османов

Фәнил ГЫЙЛӘҖЕВ тәрҗемәсе