Кичке кала

Күз камаша неон балкышыннан,

Мең тәрәзә яна бер йортта.

Рәт-рәт фонарь, фара ташкыннары –

Кичке кала тоташ гел утта.

Ә бит минем

Үтерепләр йолдыз «күрге кели»,

Һич югында айның китеген.

Текәләм дә күккә, кызгылт бушлык

Тери җанга авыр итеген.

Баса, баса... Тын кысыла, йөрәк

Туктар чиккә җитә...

Аһ, каһәр!

Йолдызларны оныттырыр өчен

Төзелгән лә икән бу шәһәр.

Айга карап уй уйлатмас өчен,

(Һәм улатмас өчен сагыштан?!)

Күңелләргә – читлек, аңга – капкын,

Тәнгә – зиндан... Бар да ак таштан...

Язмышныңмы «кара» көлүе – шул

Ак зинданга ябып тилмертү.

Татлы сулар алда, тәмле ашлар...

Гомер итү генә – гел көтү

Яши башлаганны кайчан да бер

Җаның теләгәнчә... иректә,

Үз-үзеңнән качар җай эзләми,

Газапланмый, җитеп соң чиккә.

Үтерепләр йолдыз «күрге кели»,

Һәр төн саен айга багасы...

Дога итеп шигырь көйли-көйли,

Чынга ашмас хыялларын җирли,

Неон балкышыннан

Сукырайган авыл баласы...

"КУ" 07,2018

Фото: pixabay