Халкым минем

Планетаның төрле почмагында

Күреп була татар кешесен.

Кайда гына алар яшәсә дә,

Рәнҗетмәде һич тә күршесен.

Татар халкы җирләр яуламады,

Канга батырмады дөньяны.

Илбасарлар керде чиген үтеп,

Язмышында аның уйнады.

Йорт-илләрен утта яндырдылар,

Улын-кызын сатып коллыкка.

Ерак гасырлардан урап кайта,

Богау чыңы керә колакка.

Мәчетенең манарасын кисеп,

Ташын алып чиркәү салалар.

Изге эшләр, күпме тырышлыклар,

Бушка кала кылган чаралар.

Көчләп диннән ваз кичтереп,

Муенына тәре тактылар.

«Татарское иго» дигән хәтәр

Тарихта бер исем таптылар.

Кимсетелде, газапланды халкым,

Ятлар торды һәрчак танытып.

Үз йоласын, үзе телен белми

Яшәп булмый барын онытып.

Күп гасырлар ирек юлладылар

Газап чигеп, яшәү хакына.

Гомер буе тирен түгеп эшли –

Хөрмәт артыр татар халкына!..

"КУ" 3, 2020

Фото: pixabay