Кайтасы бар

Җибәрәсе килми туган йортның,
Шәлен болгап кала каеннар.
Каен – кайгы, диләр, әллә хакмы,
Кабат сарып ала кайгылар.
Йөзгә кагыла да кыйгач яңгыр,
Күз яшьләрен юа сак кына.
Гомер көзләрендә юлга өндәп,
Йөртүче ул – туган як кына.
Күпме торсам да мин авылымда,
Белеп торам кабат китәсен.
Кояшка бит терәү куеп булмый,
Китәсе бар, ни хәл итәсең...
Инде беләм, ерак калмагандыр
Кала белән сала арасы.
Туган җиргә соң кат кайтасым бар,
Кайта-кайта китеп барасым...

"КУ" 3, 2020

Фото: pixabay