Имән

Җилләрең дә моңлы синең... суларың – тоташ сагыш...

Ә өметем – иске дивар, җимерелмәсен ялгыш.

Суларың да болганчык шул, актарылып торганга.

Суык тигән йөрәгемне җылыталмый юрган да.

Ауган имән тамырларын килә кочып үксисе.

Касәмдәге суның ничек тамчысын да түкмисе,

Тапшырасы балаларга имән догасы итеп?

Ә хәтерне әле һаман алалар китеп-китеп.

Җилләреңә сыеныйм да имән шавын ишетим.

Җиргә гөрселдәп ауса да, үлмәс җанын иш итим.

Иеләм дә, нәрсә күрәм: туфракта имән яше.

Кипмичә гасырлар буе кояш нурларын дәшә.

Өзелгән тамырларын мин ялгасам, җөе кала.

Мин үзем дә исән калган тамырдан шыткан бала!

Йөрәгемә зур имәннең авазы, каны кага!
 

"КУ" 08, 2021

Фото: pixabay