Һич беталмыйм төшенеп

Әллә нинди заман ла бу:

Көн тудымы – үтереш.

Ачлык чоры дияр идең –

Начар түгел көнкүреш.

Дөньясының рәте китте,

Көн тудымы – гел талаш.

Гадиләргә бер хөрмәт юк,

Каян килгән бу караш?

Соңгы сәгатьләрен көтеп,

Урында ятсалар да,

«Җитте!» дип әйтә алмаслар,

Алтынга батсалар да.

Шулай булмый нәрсә булсын,

Байларныкы – замана.

Байлык бүген җанга хуҗа,

Байлык бүген – тамада.

Намус, вөҗдан һәм мәрхәмәт –

Калды барысы сүзлектә.

Эзләсәң дә табалмассың,

Озак йөреп өзлекмә.

Табасы иде чишелешен,

Беталмыйм һич төшенеп.

Борчый әмма гел бер сорау:

«Кая бара кешелек?»

“КУ” 12, 2019

Фото: pixabay