Язгы күңел

Мин бозларга ябышып китәр идем
Ташкын булып аккан суларда...
Л.С.
...Юк, китмәдем. Монда калдым әле,
Бу яз килмәс кебек тоелса да.
Өмет очкыннарын давыл йота –
Күңел исә нәкъ тә бала-чага!..
Сабый күңел белән сабый үлән
Игезәкләр сыман бу язымда.
Киләчәкне уйлап, ут йоту да
Онытылып тора бераз гына.
«Китәм!..» – дисәм, әнә кошлар кайткан!
Яңа җырлар иңә! Ишет кенә!
Күңел күтәрелеп канатлана:
Ашар кебек хәтта гарешкә дә.
Язның һәр мизгеле – җан җәррахы**:
Җайлап кына чүпли ярчыкларны.
Җуелмастай җәрәхәтне җуя
Һәм дәвалый җаны талчыкканны.
Юк, китмәдем. Мин китәсе юллар
Көтәр димен, көтәр чак-чак кына...
Җанда лепелдәшкән күбәләкләр
Җир җиләкле җәйне бик сагына.
P. S.
Ә ташкынның быел коточкычы:
Шашкан ташкын ашый үз ярын да...
Тик гарасат күпме шашынмасын,
Йотылачак соңгы дәрьясында.

** Җәррах (гарәп теленнән кергән алынма сүз) – хирург.

«КУ» 08, 2024

Фото: unsplash