Дөрес яшәлгән

Кайчакта кинәт тукталып,

Эш-гамәлемне барлыйм; –

Шөкер, үткән гомеремне

Дөрес яшәлгән саныйм.

Ялган сөйләү, ялагайлык

Вөҗүдемә ят булды,

Караны «кара» дидем мин,

Агым һәрчак ак булды.

Евро, долларлар җыймадым,

Артык акча күрмәдем...

Ләкин беркайчан кешегә

Мин мескен күренмәдем.

Миндә юк, дип кызыкмадым

Беркемнең өлешенә.

«Алтын»нар насыйп булмады,

Ризамын «көмеш»енә.

Куып йөрмәдем, йөгәнсез,

Дан-дәрәҗә артыннан;

Тырыштым бары тик файдам

Тисен диеп халкыма.

Тотмадым тәлинкәсен дә

Түрәнең төрлесенә.

Кемдер куша дип, үзгәреш

Кертмәдем «йөреш»емә.

Булды казна эше диеп

«Әбәт»сез утырганым...

Ләкин беркайчан мөнбәрдән

«Мин, мин!» дип кычкырмадым.

«Күпме акча түлисез?» – дип

Сорамадым беркайчан.

Очын очка ялгап менә,

Байларча яшәп ятам!

Кеше сөйли дип, кушылып,

Кер-гайбәт сөйләмәдем;

Көнләүчеләр бик күп булды,

Шөкер, мин көнләмәдем!

«Дөрес яшәмисең!» – диеп,

Битәрләүчеләр булды...

Ләкин, ни генә булса да,

Аңладым анык шуны:

Һәркем яши бу дөньяда

Үз иманы кушканча.

Ничә гомер кичерсәм дә,

Яши алмам башкача!

Балаларга, оныкларга

Үрнәк итеп гамәлем, –

Шулай яши алсам иде

Алда калган кадәрен.

"КУ" 08, 2017

Фото: pixabay