Бүрелек

Бүре мин...
Рүзәл Мөхәммәтшин

Безнең канда инде бүрелектән,

Белмим, нәрсә генә калгандыр.

Тарих сынауларын кичә-кичә

Калганы да аның ялгандыр.

Телләр – кисек, заман җиле исеп

Кидерде шул канлы авызлык.

Бүрелектән безгә мирас булып

Калгандыр ла бары явызлык.

Инде күптән сөяк эремидер

Телсез-тешсез калган авызда.

Кисмәсен дип кылыч – баш иелгән,

Шәрә койрык каткан туң-бозга.

Бүре булып тулган айга карап,

Күпме генә ула, улама,

Безне инде күптән ишетмиләр,

Аларга без һаман алама.

Ә бүрелек түгел эрелек ул,

Тәкәбберлек яки мин-минлек.

Үз ыруын әгәр сатса Каган –

Кичерәсең икән хур, кимлек.

Каганнар да бездә инде күптән

Яратылмый кояш нурыннан3.
Оешкан кан түгел, нәфрәт учлап

Туалардыр ана карыныннан4.

Әй, кайда ул дала кануннары –

Бер йодрыкта тоткан түрк илен?

Безнең канун хәзер – канунсызлык,

Чыгарбызмы кичеп үткелен?!

Чорлар аша безгә бага сыман

Ак бүренең зәңгәр күзләре.

Ул күзләрдә халкым өметләре,

Бабамнарның данлы эзләре.

Хакы бармы эреп югалырга

Раббы Үзе язган хаклыкның? –

Күкләр тарафыннан тудырылган,

Күкләр сайлап алган халыкның.

Дучар ителсәк тә җан асрарга

Чит-ят көтүләрдән сөрелеп,

Ә шулай да безгә кирәк әле

Тугрылыкның тамга билгеседәй,

Гаделлекнең асыл өлгеседәй,

Бергәлекнең якты көзгеседәй,

Явыз көч-рухларны өркетүче,

Туры юлга безне күндерүче,

Ирек тәмен канга сеңдерүче

Ак бүредәй изге Бү-ре-лек.
 

"КУ" 02,2023

Фото: unsplash