Бүләк

1

Шундый язмыш бүләк иткән миңа:

Ходай тыны – изге сулыштыр.

Ерак өннәр җанга сарылалар,

Бөтен галәм – шигъри куышым.

Гөрләвекләр йөгерә дәрья эзләп,

Умырзая калка, боз чатный.

Рәхәтем дә, михнәтем дә минем

Шигырь зурлыгында – Җан чаклы.

2

Ярда калу әйбәт. Боз акканын

Учак ягып ярдан күзәтү.

Минем өлеш – ташу кайнаганда,

Боз өстеннән торып сүз әйтү!

Шигырьсезлек качсын җирдән, күктән!

Шифа булып яусын яңгырлар.

Алтын яфрак яуган чакта да бит

Чит итмәде мине яз-моңнар.

3

Нәрсә калыр бездән –

Зур галәмнең

Кыл уртасын ярып узганда?

Киек казлар юлын үткән чакта

Үксез калмас җаным ызанда.

Шигырьләрдән җәяү качып барган,

Үзгәртергә теләп дәверне,

Нурга тулып, дөнья буйлап очам,

Аккош каурыена әверелеп.

4

Меңнәр арасыннан берәү булыр,

Моңдашым ул, шигъри юлдашым.

Киткән көнем булыр киләчәккә

Тәүге адым – иркен юл башым.

Берәү булыр, бәлки... күбрәк тә,

Җандашларның таныйм йөзләрен:

Гомер буе сезнең күңел түрен

Яктыртырлык сүзләр эзләдем!

5

Шуңа күрә сезнең йөзләр якты

Карашыгыз шуңа ягымлы! –

Сезнең өчен көн дә сугардым мин,

Аллы-гөлле шигъри багымны.

Һәм шуңа да миңа шундый җиңел,

Ап-ак каурый – очам ал таңда.

Һәм чәчеләм, тоташ нурлар булып,

Иксез-чиксез дәрья-җиһанга!

"КУ" 01, 2019

Фото: архив