Безнең курку белмәс җайдак кавем...

Безнең курку белмәс җайдак кавем

Иярләде байтак атларны.

Тик ахырдан күндәм чаптарларга

Ия булды кулы ятларның.

Бер кавемнәр җиңелеп откан чакта,

Икенчеләр җиңеп оттырды.

Ил өчен дип җанын фида кылды,

Ә тезгенен кемгә тоттырды?!

Җиңелеп тә отмас идек, беләм,

Көрәш бара икән – җиңәргә!

Тик читләрне якын җибәрмәскә

Акбүзеңә, тезген-ияргә!

Яугир дигән ат алгансың икән,

Каралтмаска кирәк ак атың!

И татарым! Атсыз калсаң да син,

«Хөр Ватан!» дип борының канаттың.

И татарым! Син өйрәткән атлар

Ятлар өчен канат булдылар.

Алар безгә яманатлар такты,

Ә үзләре җайдак булдылар.

Кемнәр атта – шулар дөнья көтә,

Кем егылып калган – шул атсыз!

Син өйрәткән атка йөгән салып,

Дәүләтеңне талый һәр затсыз.

Безнең курку белмәс яугир кавем

Ат өстендә җиргә яралган.

Йөгәнлисе, иярлисе иде

Бу җиһанны кабат, яңадан!

"КУ" 05, 2020

Фото: pixabay