Без Мәскәүгә кузгалабыз, самолёт фәрман көтә...

Без Мәскәүгә кузгалабыз, самолёт фәрман көтә.
Чабышка чыгар тай кебек уйларым күккә илтә –
Ак болытлар дәрьясына, кояш нуры түренә...
Биеккә үрләгән саен дөнья матур күренә.
Аста кала бар ваклыклар, мәшәкатьләр – иң аста.
Караш – салкын зәңгәрлектә, галәмдәге кояшта.
Күңелдә сөю, ышаныч җылытып тора җанны.
Бер мизгелгә шау-шу тынды, вакытмы туктап калды...
Самолёт өскә омтыла... Бар да Алла кулында.
Тыныч кына утырабыз барыбыз бер урында.
Тормыш бара җир өстендә, күчеш – зәңгәр күк аша.
Монда ак болытлар белән галәм җиле дулаша.
Колакта моторның шавы, йөрәктә – иман нуры.
Күз алдымда сайрап тора Ходайның бер былбылы...
Мәскәүгә төшеп киләбез. Ара – инде кул сузым.
Дөньяда узасы юллар булсыннар озын-озын!

«КУ» 11, 2025

Фото: Шедеврум ии