Без – бергә!

Җир сөрдек тә, таулар күчердек без, –
Күнекмәгән яшәп кадердә.
Сибелгәнбез бөтен кыйтгаларга,
Хәвеф килгән чакта
Без – бергә,
Без – бергә!

Әйтте дошман: «Татар ишәймәсен», –
Сөрелдек без салкын Себергә...
Җир төбенә җитеп күмер чаптык,
Сүнмәс утлар яктык
Без бергә.
Без – бергә!

Муеннарга көчләп тәре асып,
Бастырдылар утлы тимергә...
Төпсез упкын, кара зинданнар да
Аералмады безне,
Без – бергә,
Без – бергә!

Күп тырышты алар кертер өчен
Тере килеш безне кабергә.
Инкыйразлык йотты язмышларны,
Җаннарыбыз кайтты, –
Без – бергә,
Без – бергә!

Безнең өмет бары бердәмлектә,
Бердәмлек ул – маяк гомергә.
Идел-йортны туар гасырларда
Кыйбла итеп яшик
Без бергә.
Без – бергә!

"КУ" 5, 2020

Фото: архив