Балтырганнар

Жәлләмәде... Күмерләнгән җаны

Аз, дидеме әллә?

Тәнне өтте агу. Җәй офыкка

Тәгәрәгән мәлдә.

Үч алдыммы, көч алдыммы сездән,

Йолыкканда сабак?

Елый-елый дөньясына рәнҗеп,

Әрни-әрни кабат.

Җәрәхәтләр тәндә тирән иде.

Төзәлмәсе – җанда.

Белештермәс булып үз-үземне,

Төн ялгадым таңга.

Күзләр Күккә төбәлделәр кинәт...

Һәм тетрәнде кыйбла:

Балтырганнар ласа кул күтәреп,

Кыла икән дога!

Тармак-тармак бармаклармы димен,

Болытларга тоташ...

Җирдә – агу – җан сакларга корал,

Уч төбендә – кояш!

Кулларымны мин дә Күккә суздым –

Догамны ит кабул!

Баш имәслек көч-куәт бир, Раббым,

Һәм бер тамчы... агу!

"КУ" 9, 2019

Фото: pixabay