Атлантида

Атлантида булды микән чынлап?

Тынгы бирми сорау һич кенә:

Әллә кайдан, ерак-ераклардан

Һәлакәтле бер моң ишетелә.

Кинәт юкка чыккан бөтен кыйтга,

Тау-дулкыннар күккә ашканнар:

Бер мизгелдә илләр, шәһәрләрне,

Һәйкәлләрне сулар басканнар.

Океан упкан кебек Атлант җирен,

Дәүләтләрне монда җир упкан:

Дәште-Кыпчак, Болгар, Алтын Урда.

Бер-берсенең тамырын корыткан.

Ничә тапкыр килгән монда яулар,

Кичергәннәр илне кылычтан...

Калдыгын да көлгә дүндерергә

Миссионерлар күпме тырышкан.

Сәхифәләр тузган, юкка чыккан...

Ә без – менә, без – бар, булганбыз!

Фал ачабыз ләкин, баш ватабыз:

Әллә кыпчак, әллә болгар без?

Кем булгандыр бабам, кыпчакмы ул,

Болгармы ул? Нинди аерма?!

Татар дигән исем йөртәбез без –

Татар каны ага тамырда!

Атлантида! Атлантида баткан.

Эз калмаган бөек халыктан...

Ә без – менә, без – бар, эз бар җирдә, –

Без батырган саен калыккан.

Атлантида язмышы юк безгә,

Оныкларның анык бабасы:

– Нәселең кем? – дип сорасалар әгәр,

Әйтерләр: – Без – татар баласы!

Татарстан дигән ватаным бар,

Татар дигән халкым бар минем.

Узганнардан түгел, мин халкыма

Киләчәктән урын барлыймын.

"КУ" 05, 2020

Фото: pixabay