Аңламаслар

Алтын алка, чылбыр, йөзегемне

Салып куйдым кайчан? Сизмәдем дә.

Көмештәндер бүген таккан-кигән,

Йөземә – төс, юк ла, күңелгә – төс,

Һәм хис – йөрәгемә...

Алтыннан да ялыгылган заман,

Алтын кояштан да бәла көткән.

Ачның ачуы, ди, ай-һай яман –

Рухи ачлык соңгы чиккә җиткән...

Көмеш айга карап уласак та,

Көмеш чылбырларны чәйни-чәйни,

Бүредән дә явыз кавем өчен

Йолдыз ташы икән күктән «хәер».

Ташларны ла җыяр сәгать сукты,

Башны җуеп, их, чәчмәскә иде!

Үз җанымны үзем камчылыйм тик...

Аңламаслар...

Их, дәшмәскә иде...

"КУ" 10, 2020

Фото: pixabay