22 июнь

Бу — хәтәр көн.

Хәтта көн түгел — таң...

Безнең өскә бомба ташланды.

Чиктә идек. Тел күтәреп булмый,

Әйтеп булмый: «Сугыш башланды...»

Палаткадан очып чыкты берәү,

Ә берәүләр... чыга алмады.

Нинди афәт килүләрен илгә

Шунда гына йөрәк аңлады.

Җирне күңел бүтән төстә күрде,

Күзләренә сугыш керде дә;

Томан — төтен. Таң яктысы — ялкын.

Тирәдә юк бүтән бер ни дә.

Юк! Чәчәкләр бар бит! Таҗлар — бармак,

Йомарланды бар да йодрыкка!

...Йөгер тупка! Әмма кайберәүләр

Җитәлмәде шунда йөгереп тә.

Ят козгыннар чөнки кургаш сипте.

Бөтенесе — кара тәреле.

Без шуыштык. Тупка тотарга дип

Фашистларны-җенне, пәрине.

Кем шуышып, кемнәр үрә торып —

Бөтенебез утка ташланды,

Каршыланды бу көн таңы шулай,

Бөек Җиңү шулай башланды.

Зәки Нуриның әлеге шигыре журналыбызның 1995 елгы 5 санында басылды

Фото: pixabay