Ах, оятсыз...

Бервакыт мине, «на переподготовку» дип, өч айга армиягә алдылар. Мәскәүдә безнең ишеләрдән команда җыеп, Алтай якларына җибәрделәр. Мине озын буйлы, юан бер тәкәббер майорга беркеттеләр, ул хәзер – начальнигың, ни әйтсә, шуны эшлә, диделәр. Поездда бик озын, ялыктыргыч юлны кем ничек кыскарта бит: кемдер газеталар, калын китаплар укый, күбесе исерткеч белән күңел ача. Минем дә начальнигым миңа күрсәтмичә генә эчеп бара. Тукталышларның берсендә безнең янга утыз яшьләр тирәсендәге бер чибәр кыз керде. Кызу көннәр бит, бик жиңелчә киенгән бу, ә теге майор аңа гел текәлеп карап тора. Мескен кызый бик уңайсызлана, үзен кая куярга да белми. Миңа әллә ниләр әйтә башлады майор, юктан гына кимсетә, ачулана, гел үзенең өстенлеген күрсәтә. Әлбәттә, ачуым килә, тик нишлисең – буйсынырга приказ бирделәр бит. Шулай бара торгач, тоннельгә кереп киттек, кап-караңгы, төн диярсең. Капылт кына бер уй килде башыма... Тиз генә кызның күкрәгенә орындым! Кулны яшен тизлегендә алып куюым булды, ишетәм: чалт – майорның яңагына... Тынычлык, поезд яктылыкка чыга. Минем начальник, кыз үзенә карап барганны яратмады, шуның өчен эләкте, дип уйлады, ахрысы, бик игътибар белән тәрәзәгә текәлде. Бераздан тагын караңгылыкка кереп киттек, мин «чалт» итеп, кулларымны бер-берсенә суктым. Теге мескен, тагын эләгә, дип уйлаган булса кирәк, чыкканда ике кулы белән башын каплаган иде! Без өч ай диярлек бергә булдык. Бервакыт бу майор суга бата язды, өстерәп чыгардым. Ну мине бик мактады инде, гафу ит теге чакны поездда кыланганга, диде. Мин аңа ничек булганын сөйләп биргәч, көлә-көлә, суга бата язганын да онытты теге.

Фото: pixabay.com