Торналарда – өмет

Көз җиткәч, торналар җылы якка юл

алганда, әбием: «Алар Багдадка очалар,

балам», – дип куя иде. Торналар китми

торып, кешеләр еланнардан имин булып,

хөрмә җыя алмыйлар икән...

Көзләр ишеккә таянган,

Күзләрендә – яңгыр.

Учындагы сарылыктан

Күңелдә моң калыр.

Торналарны алып китә

Җылы якка көзләр.

Аерылу сагышына

Тагын кемнәр түзәр?

Торналар күчүен күреп

Кача барча елан.

Аерылу моңы иңә

Багдад һавасыннан.

Хөрмә өлгергән чакларда

Башланадыр орыш.

(И йөрәгем, шул уйлардан

Әрнемәскә тырыш!)

Кискен көрәш торна белән

Елан арасында.

Хөрмә исе дә кушыла

Йөрәк ярасына.

Торна юллары – һавада,

Торна юлы – күктә.

Торна телендәге хатлар

Языйк, әйдә, бергә.

Үз туганың – торналарга

Таш атма син, бала!

Югыйсә, Багдад хөрмәсез

Һәм торнасыз кала.

Сак булыгыз, и кешеләр,

Торналарда – өмет.

Очар кошлар! Юлыгызда

Кояш торсын көлеп!

И торналар, сезгә бирер

Бар минем бер хатым:

«Читтә калмасын берәү дә,

Туган илгә кайтсын!»

Кичерегез, Багдадтагы

Төрки атам-анам,

Бездән аерылып калган

Кәркүктәге балам,

Мин дә шул ук хәсрәттәмен,

Бары сезне уйлыйм.

Торна төркемнәре аша

Кайнар сәлам юллыйм.

"КУ" 3 (март), 2019

Фото: pixabay.com