Өксөкүләх (Кулаковский) турында баллада

Күрәм аны янә кышкы эңгерләрдә,
Үҗәт йөздә кайнар караш, кара мыек.

Балачактан истә калган туры сүзен
Әйтә тагын куе тавыш белән кыеп:
«Әкияттә генә була торган каһарманнар
Яши торган серле илне беләсеңме?
Ә чынында сукыр, чукрак халык монда,
Безнең ил ул – шыр наданлык биләмәсе.
Һәр күңелгә нур сирпергә кирәк ихлас,
Без җаваплы алар өчен, безнең халык!»
Пәйда була – йөрәгенә дәфтәр кыскан,
Һәм югала карлы буранга уралып.
Әле буран, әле салкын, әле ташкын
Юлын бүлә, ул туктамый – нурын түгә.
Юл уңае халык сүзен, тел байлыгын
Җыеп ала, төяп алып кайта өйгә.
Күрәм аны – йөзе нурлы, җаны җырлы,
Тар тирмәдә, нәни учак хозурында
Караңгыны каләм белән ерта-ерта
Ул мәдхия яза кардәшләр турында.
Һәм кузгала тагын юлга! Галәм сыман
Салкын монда, иксез-чиксез кар дөньясы.
Ул туктамый, ярты гасыр алдан бара,
Күк читендә калка сахалар кояшы.
Бөркет кебек тау-үзәннәр аша оча,
Көтә аны мәңгелектә төкәнмәс юл.
Кем ул? – диеп сорасагыз, һәрбер саха
Әйтеп бирер: Өксөкүләх Әләксәй ул!

Семён Данилов

Ркаил Зәйдулла тәрҗемәсе

"КУ" 06, 2021

Фото: pixabay