Кайтсаң иде

Томан сарган җирне, күкне...
Күрә алмыйм туган ягымны.
Бер сагышлы халәт били –
Әти җаным, сине сагындым.
Мартның шушы соңгы көне
Кылын тарта нечкә күңелнең.
Туган көнең белән котлап,
Кочаклыйсы килә үзеңне.
Матур сүзләр, кадер-хөрмәт
Исән чакта, беләм, аз булган...
Кичер диеп, сиңа талпынам –
Араларны бүлгән ак томан.
Тормыш агышын үзгәртеп
Булса әгәр серле көч белән,
Дәшәр идем: «Кайт дип, әтием,
Туган көнгә һәр ел яз белән!»

Сөмбелә ИБРАҺИМОВА.

«КУ» 08, 2025

Фото: Raphael Ai