Фронтовик әтиемә

Йөрәк янса сүрелмичә –
Яннарыма киләсең син,
Сагыш тулса күңелемә –
Киңәшләрең бирәсең син.
Өйрәтәсең бирешмәскә,
Авыр чакта – сыгылмаска,
Җиңәр өчен – көрәшергә,
Юл үткәндә – егылмаска.
Киңәшеңне тотам, әти,
Алга атлыйм, арымыйча,
Маяк булгач юлларымда,
Уңга-сулга тайпылмыйча.
Һичбер нәрсә туктаталмый,
Сазлык мине суыралмый,
Карурманнар куркыталмый,
Авыр юллар карышалмый.
Туган илне саклар өчен,
Утны-суны кичкәнсең син.
Ватаныңа тугры калып,
Дошманнарны җиңгәнсең син.

Батырлыгың бәяләнгән
Күкрәгеңдә орден белән,
Эзең калды туган илдә,
Ә йөрәгең – халкың белән.

Васил КАМАЛОВ.

«КУ» 10, 2025

Фото: Raphael ai