Гөлнур Васыйлова автор яңалыклары

...ә ул дәшми-тынмый гына бераз тыңлап торгач, кинәт кенә дулап-ярсып, бөтен яфракларын дерелдәтеп, ябалдашларын уңга-сулга болгап, кәүсә – гәүдәсе белән миңа таба килә башлаган күк: «Әнә, күрше бүлектә кисәләр, тегәләр, яман чир белән көрәшәләр, җан саклап калырга тырышалар, ә син зарланасың!

Әнә-әнә! Әтисе шаян улының колагыннан эләктереп, үз урманына алып китте...

Мин эңгер-меңгердә имән агачы төбендә таң атканын күзәтеп утырам: әкрен генә караңгылык яктылык белән очраша. Караңгылыкка төбәләм – шомлы... Карт имән артында ниндидер бер сәер нәрсә бар кебек... Куркыныч!