Сәмига Сәүбанова автор яңалыклары

Кеше үзенең кайчан да булса җанының тәненнән аерыласын яисә җирдәгеләр әйткәнчә, үләсен белә торып, мәңге үлмәс кебек яшәвен дәвам итә, үлем аны һич тә куркытмый. Ә инде үзенең гомере азайганын сизгән саен аңа теше-тырнагы белән тагын да ныграк ябыша. Минем белән дә шулай.

– Соң, тиле баш, синең үзеңә көя төшкән бит! Гыйбадулланың кушаматы Көя икәнне оныттыңмыни? Ичмасам көя даруы да түгел, гап-гади акбур бит бу! – диде.

Баласын күргәч, ул имәнеп китте. Аның баласымы бу? Болай түгел кебек иде бит! Сабыйның өске ирене ачылып, авызы ябылмыйча бөтен урты күренеп, бүре баласыныкыдай ыржаеп тора иде. Ул баланы алам дип сузган кулын тартып алды...