Мин синсез беркем түгел...

Куәтеңнән таулар эри.

Холкың – гаҗәп төче.

Синең күңел крематорий

Минем уйлар өчен.

Көзге кебек синең тормыш,

Уйсыз карап торам.

Очрашырга тапсаң йомыш,

Шәһәремдә – буран.

Тынычлыкта калырга дип,

Синсезлекне көттем.

Бер мизгелдә булдым әдип,

Күңел булды төтен.

Хәзер көн дә аяз күгем,

Шундый тыныч кала!

Тик мин синсез беркем түгел,

Синең белән – Алла!

Сөй, көл, кычкыр, җырла, сүген!

Шуны гына аңла:

Син дә минсез беркем түгел,

Минем белән – Алла.

Фото: pixabay