Мин сине

Мин сине

җанымның иң җылы нурына төрәм дә,

җибәрәм учымның түреннән.

Яшемне бишегең җырына үрәм дә,

ул җырны оттырам күгемнән.

Җыр түгел, ул – дога, ул – бәет, ул – сиңа

әйтелми йөрәкне тутырган

меңләгән иң назлы якты сүз,

ул – сулар тыныма төтендәй капланган

Өзелгән өметем, әйткән: «Түз!»

Ул минем күкләргә төбәлгән күземнең

иң кайнар яшеннән яралган.

Ул бишек җырлары – йөрәкнең зираты –

язылып та, җырланмый калган.

Ул – бишек җырлары күк сыккан яңгырда,

үтәли җилләрдә җырланыр.

Сабыем иң татлы төшләрен күрәдер.

Ул йоклый. Ул көтә. Яу, яңгыр!

Тик йөрәк кенә телем-телем...

ГӨЛНАЗ ГАЗИЗОВА
 

"КУ" 12, 2023

Фото: unsplash