Каспий

Каспий гади һәм хәйләкәр

Һәм шактый тиз миңа күнә;

Иреннәрне ялый шикәр,

Яраны – тоз кисәк кенә.

Диңгез гүя сабый балык,

Мине кочып, эчкә чаба.

Чыгам дигәч, ачуланып,

Алып ата ярга таба.

Диңгез миңа бик килешә,

Мин бит монда шундый гүзәл!

Мин бит монда гел минемчә.

Мин бит монда шундый үзем!

Һәр чәч миндә – һава җебе,

Һәр күзәнәк – иркен үзән.

Син дә түзә алмас идең,

Мине мондый чакта күрсәң.

Сокланырга да кыймыйча

Торыр идең гаҗәпләнеп.

(Синең уйлар монда оча,

Сизәм, анысы минем гаеп).

Мине Каспий үпкәч күрсәң,

Мең кат ешрак сулар идең,

Диңгез көбегенә тездән

Батып, гафу сорар идең...

Каспий гади һәм бик гадел.

Юк булсак та, ул гел исән.

Тик диңгез дә чәч(е)лер иде,

Мине мондый чакта күрсәң.

фото: pixabay