Җир яшәрә бара бездән...

Җир яшәрә бара бездән...
Кешеләрдән... җылы сүздән...
Бу тоташ төн, зәңгәр төтен,
Читен хисләр үтә күздән.
Менә тиздән... яз булыр күк:
Яшәргән җир, зәп-зәңгәр күк...
Мин очышка әзерләнәм,
Син канатым турайт берүк!
Чирләп терел янар өчен,
Балкыр өчен башка сүнми.
Ышан бары: тулы җиһан
Күзе белән сине көнли.
Ышан җирнең яшәвенә
Безнең өчен, безне зурлап.
Ә бит, чынлап... кемдер кемгә
Очар өчен бирә канат.

Сынап безне сындыра ул,
Уйнап үчен алыштыра.
Бу сынауда кемдер өчен
Чын йөзеңне алыштырма!
Ачыш шунда: Җир туклана
Сөю белән, җылы белән.
Үзгәрешне башла элек
Яшәвеңне сөюеңнән.

Г Ө Л Н А З  Ә Х М Ә Д И Е В А

«КУ» 09, 2024

Фото: unsplash