Әллә заман, әллә мин үзгәрдем – усалландым кебек

Әллә заман, әллә мин үзгәрдем – усалландым кебек.

Тормышның һәр сынавына карыйм хәзер көлеп.

Сыгылмыймын давылда да, канат ныгыган!

Үтте инде ул заманнар – абынып егылган.

Җилләрнең дә (каршысына!) барамын атлап.

Яши белмим (җай чыкканча!) кемнедер кабатлап!

Кеше сүзе – кешенеке. Минеке түгел.

Усалланса да, сафлыгын җуймады күңел!

Беләм, кемдер тешләгәнгә кемдер тез чүгәр.

Кемдер җанының карасын чыгарып түгәр

Һәм сүгәр. Ә үзенең гаебен – аклар.

Соң тамчы сөюен шулай «Мин» диеп таплар.

...Яши белеп яшәмәсәң – нигә ул яшәү?

Сүзләр тансык бу заманда алтындыр – дәшмәү!

Әллә заман, әллә мин үзгәрдем…
 

Гөлинә Шәйхи

"КУ" 03, 2024

Фото: архивтан

Фотода автор үзе.