Хәйрия

Киселсәм дә, туфрагыма берекмичә

Кубарылдым ирешергә морадыма.

Игелеккә кабат сәфәр юллар өчен,

Миһербанлык төяп йөрим корабыма.

Авыр, ләкин изге йөгем аска басса,

Фәрештәләр күтәрешә җилкәмнәрдә.

Дулкын-дулкын каршылыклар ярыр өчен,

Уңай җилләр насыйп иткән җилкәннәргә.

Дөм караңгы язмышларга ак юл ярып,

Кораб килә аһ-зарлыга маяк булып.

Кул сузамын төпкелләргә, үргә әйдәп:

Күзсезгә – күз, аяксызга – аяк булып.

Бергә-бергә күтәреләм, таянышып.

Кирәк түгел дан һәм шөһрәт, мактау-рәхмәт.

Сукыр дусның иңнәрендә – җан җылысы,

Күңелемә үтеп керә. Тыныч, рәхәт...

"КУ" 6, 2016

фото: pixabay