Кайда төшим

Белсәм дә мин баш имәгән – киселгәнне,

Гел сыгылып, билем бөгеп торалмадым.

Җилләр исеп куйган саен, яраклашып,

Җайлы гына тыныч тормыш коралмадым.

Белсәм дә мин шуышканнар – егылмасын,

Һава ярып очкан мәлдән төшәлмәдем.

Кемнәрнеңдер күңеленә шифа булып,

Җиргә сеңеп, хәтфә булып түшәлмәдем.

Һәр хуҗаны яклап-саклап, һау-һау өреп,

Тәлинкәдә арткан сыйны кабалмадым.

Бил бөккәннәр, шуышканнар арасыннан

Максатыма иярченнәр табалмадым.

Таяк сугып, чиләк кагып куган саен,

Мин, өскәрәк күтәрелеп, җиргә багам:

Кайда гына сыеныр соң, әйт син, гавам,

Хәл җыярга төшсә әгәр җиргә балаң?

"КУ" 06, 2016

Фото: pixabay