Үз-үзенә бер дә охшамаган...

Үз-үзенә бер дә охшамаган

Табигать тә бүген нигәдер.

Күз яшьләрен түгеп, быелгы көз

Китмәскә дип, бәлки, килгәндер.

Үз-үземә мин соң охшаганмы?

Нәрсә булды, нәрсә бу җанга?

Гүя тәүге тапкыр күргән кебек,

Карап торам соры җиһанга.

Үз-үземне мин соң югалтаммы?

Әллә инде табам гынамы?

Озаккарак китте, озаккарак...

Бу тормышның мине сынавы.

Качыр мине, качыр, и Табигать,

Кочагыңа алчы син, әйдә.

Терәгем бул олпат, карт имәнем,

Ябалдашларыңны син җәй дә.

Ташлап барлык дөнья мәшәкатен,

Аһ-зарларын, барын, барысын.

Кешеләрдән качып, сабыр гына

Табигатькә китеп барышым...

"КУ" 10, 2018

Фото: pixabay